Sanocka Kolekcja malarstwa polskiego VII – Władysław Ślewiński cz.1

Malarz Władysław Ludwig Ślewiński urodził się 1 czerwca 1856 roku we wsi Białynin. Był synem dziedzica wsi Białynin – Kajetana Ślewińskiego oraz Heleny z Mysyrowiczów. Jego kuzynem był ceniony malarz Józef Chełmoński, za którego namową podjął naukę w warszawskiej Szkole Rysunkowej Wojciecha Gersona, której jednak nie ukończył.

Odziedziczony po matce majątek Pilaszkowice na Lubelszczyźnie, Ślewiński w krótkim czasie poważnie zadłużył. Majątek i finanse Ślewińskiego pogrążyło ujawnienie dużej kradzieży w miejscowej gorzelni, przez co został obciążony podatkiem akcyzowym za alkohol w wysokości 20 tysięcy rubli. Z tego powodu, w 1888 r., uciekł do Paryża. Następnie, w latach 1888–1890, studiował w paryskiej Académie Colarossi.

Do Warszawy wrócił w I połowie 1905 roku, na otwarcie wystawy swoich prac, która miała miejsce w znanej galerii Aleksandra Krywulta. Pozostał w Polsce do 1910 roku, mieszkając i pracując w Warszawie. 

Podczas pobytu w Polsce miał indywidualne wystawy w Warszawie (1905: w galerii Aleksandra Krywulta), Krakowie (1906) i Lwowie (1907).

O twórczości Władysława Ślewińskiego rozmawiają historyk sztuki Wiesław Banach – twórca Galerii im. Marii i Franciszka Prochasków i redaktor Adam Głaczyński.

Fot. M. Maśniak