Witold Pilecki urodził się w 13 maja 1901 roku w Rosji, dokąd władze carskie zesłały jego rodzinę za udział w powstaniu styczniowym. Wrócił do Polski w latach 1918-1920, gdzie służył w wojsku. Brał udział m.in. w bitwie warszawskiej, kampanii wrześniowej. Później zaangażował się w konspirację; był jednym z organizatorów Tajnej Armii Polskiej.
W 1940 roku dobrowolnie trafił do Auschwitz, gdzie zdobywał informacje wywiadowcze, żeby ostatecznie zorganizować ucieczkę z dwoma współwięźniami. Krótko po ucieczce Pilecki sporządził dokładny raport z warunków panujących w obozie, który przekazany został do Londynu.
Pilecki walczył w powstaniu warszawskim, po którym trafił do niemieckiej niewoli. Po uwolnieniu wstąpił do 2. Korpusu Polskiego. Na osobisty rozkaz generała Władysława Andersa przedostał się do Polski, by prowadzić działalność wywiadowczą.
W maju 1947 roku został aresztowany przez UB. Został oskarżony między innymi o działalność wywiadowczą na rzecz rządu emigracyjnego i skazany na śmierć. Wyrok wykonano 15 maja 1948 roku, miejsce jego pochówku jest nieznane.
W 2006 roku, podczas obchodów 62. rocznicy powstania warszawskiego, prezydent Lech Kaczyński przyznał Witoldowi Pileckiemu pośmiertnie Order Orła Białego.
fot. archiwum
