Tadeusz Józef Makowski
Urodził się w Oświęcimiu 29 stycznia 1882 roku , był synem urzędnika kolejowego. W 1893 skończył szkołę powszechną w Wilamowicach z wynikiem celującym. Studiował w latach 1902–1906 filologię klasyczną i polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, 1903–1908 malarstwo w ASP w Krakowie u J. Stanisławskiego i J. Mehoffera. Na przełomie 1908/1909 wyjechał do Paryża, gdzie pozostał do końca życia.
We wczesnych pracach był wierny swoim nauczycielom. W Paryżu malował początkowo pod wrażeniem fresków P. C. Puvis de Chavannes’a, a poznawszy grupę kubistów z Montparnasse’u, uległ ich wpływowi. Zaproszony przez W. Ślewińskiego, spędził okres wojny w Bretanii, dokąd później wracał kilkakrotnie. Od tego czasu datuje się jego odejście od kubizmu i zwrot ku studiom z natury. Malował pejzaże ze sztafażem w duchu naiwnego realizmu i podobnie stylizowane kompozycje figuralne.
Wykorzystując i przetwarzając w poetyckiej wyobraźni wpływy dawnego malarstwa niderlandzkiego i holenderskiego, kubizmu, polskiej sztuki ludowej i współczesnych naiwnych realistów, wypracował indywidualny styl metaforyczny, emanujący lirycznym nastrojem. Częstym tematem jego obrazów były dzieci w scenach z życia wiejskiego, teatralnych, maskaradowych i karnawałowych, w prymitywizowanej i częściowo geometryzowanej formie. Uprawiał grafikę (m.in. drzeworytnicze ilustracje książkowe). W 1912–1931 prowadził dziennik (wydany w 1961 w Warszawie).
Zmarł w Paryżu 1 listopada 1932 roku na skutek wylewu krwi do mózgu . Został pochowany na cmentarzu Les Champeaux w Montmorency. (wikipedia.pl)
O twórczości Tadeusza Józefa Makowskiego rozmawiają historyk sztuki Wiesław Banach, twórca Galerii im. Marii i Franciszka Prochasków i redaktor Adam Głaczyński:
Fot. R. Lewicki i Narodowe Archiwum Cyfrowe ( portret malarza)
