Sanocka Kolekcja malarstwa polskiego XVIII – Józef Jarema, cz.1

Malarz Józef Jarema urodził się 4 października 1900 w Starym Samborze. Ukończył gimnazjum w Jaśle. W młodym wieku wstąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich, od 1918 do 1924 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Jacka Malczewskiego, a także w Paryżu u Józefa Pankiewicza. Powrócił do kraju 1931 i nawiązał współpracę z czasopismem „Głos plastyków”, w 1932 współtworzył eksperymentalny teatr Cricot dla którego stworzył wiele przedstawień.

Od 1934 do 1937 był zaangażowany w restaurację dekoracji plafonów w zamku na Wawelu. Podczas II wojny światowej przedostał się przez Rumunię do Armii Andersa, z którą przeszedł szlak bojowy do Monte Cassino. Poprzez Józefa Czapskiego został zaangażowany w działalność prowadzonego przez Zygmunta Turkiewicza działu plastycznego. Razem z innymi malarzami służącymi w armii brał udział w wystawach obrazów mających miejsce Bagdadzie, Tel Awiwie i Rzymie. Początkowo malował pejzaże, martwe natury i portrety (w stylistyce koloryzmu), później, od 1948 roku – abstrakcje geometryczne.

O twórczości Józefa Jaremy i jej pracach znajdujących się w Muzeum Historycznym w Sanoku rozmawiają: historyk sztuki Wiesław Banach, twórca Galerii im. Marii i Franciszka Prochasków oraz red. Adam Głaczyński.

Tekst: wikipedia, fot. F.Kłęk