Słuchowisko „Żeby nie było śladów – sprawa Grzegorza Przemyka” Dekalog zła to seria 10, dziesięciominutowych audycji o tym, jak tuszowano zbrodnie, jak działał cały aparat tzw. „sprawiedliwości”, którego jedynym cele i sensem istnienia było jej łamanie w majestacie prawa wszelkimi możliwymi sposobami. Ostatni odcinek zostanie wyemitowany na antenie Polskiego Radia Rzeszów 14 maja o godzinie 19:05. To właśnie 14 maja mija rocznica śmierci 18-letniego maturzysty, zamordowanego przez funkcjonariuszy ZOMO.

Słuchowisko powstało na podstawie książki Cezarego Łazarewicza i archiwalnych materiałów dokumentalnych z dochodzenia, śledztwa, procesów sądowych, wypowiedzi świadków morderstwa.

Twórcy słuchowiska radiowego tj: Jarosław Wojciechowski/adaptacja radiowa i scenariusz oraz Krystian Nehrebecki/reżyseria skupili uwagę na mechanizmach władzy, sposobie działania i postępowania zdemoralizowanych przedstawicielach tzw. aparatu bezpieczeństwa, który okazał się być sprofesjonalizowanym aparatem mordu.

Wydarzenia w realizacji radiowej nie są opowiadane linearnie. Tak scenarzysta, jak i reżyser wyszli z założenia, że słuchacze rozgłośni doskonale znają historię Grzegorza Przemyka. „Żeby nie było śladów” w wersji słuchowiskowej to impresja odwołująca się tak do starotestamentowych zasad – stąd podtytuł „Dekalog zła”, jak i antycznego dramatu, w którym każde rozwiązanie prowadzi bohaterów do tragedii. Całości dopełniają archiwalne wypowiedzi uczestników i świadków wydarzeń. Z rozmysłem połączono formułę dokumentu/reportażu z radiowym teatrem wyobraźni.

Główne role powierzono aktorom o ogromnym doświadczeniu scenicznym. W postać Barbary Sadowskiej, matki Grzegorza Przemyka wcieliła się sama Katarzyna Figura. Narratora/reportera, a jednocześnie przewodnika greckiego chóru, kreuje Przemysław Tejkowski. Krzysztof Gordon interpretuje postacie milicjantów, którzy pobili maturzystę ze skutkiem śmiertelnym, ale również ten sam aktor udzielił głosu przedstawicielom komunistycznego wymiaru sprawiedliwości. Zło brzmi bardzo podobnie, stąd pomysł reżysera, aby zawsze przemawiało jednym głosem.

Ścieżka dźwiękowa to dzieło twórcy wielu kompozycji teatralnych, radiowych i filmowych – Jacka Chrobaka. O realizację dźwiękowa zadbał Jacek Puchalski, laureat wielu wyróżnień, w tym Nagrody Głównej na Festiwalu Dwa Teatry (2016) i Teatrze Polskiego Radia (2004).