Sanocka Kolekcja malarstwa polskiego XI – Manuel Ortiz de Zárate Pinto

Manuel Ortiz de Zárate Pinto urodził się 9 października 1887 w Como. Był chilijskim malarzem, urodzonym we Włoszech i wychowanym w Chile. Pochodził ze starej kastylijskiej rodziny z prowincji Ávila. Miał cztery lata, gdy rodzina wróciła do Chile. Studiował malarstwo u Pedra Liry, zanim wstąpił do Escuela de Bellas Artes w Santiago. W wieku 15 lat uciekł z domu i ukrył się na statku płynącym do Włoch. Studiował malarstwo w Rzymie. Zafascynowany środowiskiem artystycznym i nurtami malarskimi we Francji przedostał się do Paryża. Tam dołączył do grona artystów w dzielnicy Montparnasse, zaprzyjaźniając się z Amedeo Modiglianim, Pablem Picasso, Léonardem Foujitą i kilkoma innymi przyszłymi wielkimi artystami. Jego żoną była polska artystką, którą poznał we Florencji – Jadwiga Piechowska.

Manuel Ortiz de Zárate studiował w paryskiej École des Beaux-Arts. W 1916 roku został asystentem Picassa. W latach 1920–1940 wystawiał swoje prace na Salonie Jesiennym, corocznej wystawie sztuki w Paryżu. Tworzył portrety, martwe natury, pejzaże – początkowo utrzymane w konwencji kubizmu, potem w duchu realizmu. Podczas II wojny światowej pozostał we Francji . Po wojnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie zmarł 28 października 1946 roku w Los Angeles.

O twórczości Manuel Ortiz de Zárate Pinto i jego obrazach znajdujących się w Muzeum Historycznym w Sanoku rozmawiają: Wiesław Banach, historyk sztuki i twórca Galerii im. Marii i Franciszka Prochasków, oraz red. Adam Głaczyński.

Fot. M. Maśniak, tekst: Wykipedia